Voorbeschouwing KFC Turnhout - K Olympia Wijgmaal

Olympia Wijmaal – KFC Turnhout  4-4 ; maar een uitslag zegt nooit alles.  De meest knotsgekke wedstrijd die ik de laatste tien jaar zag, en dat waren er heel wat. Een uur lang je tegenstander in zijn eigen stadion van het kastje naar de muur spelen. Verdiend uitlopen naar 0-4 met prima voetbal en prachtige doelpunten. Vooral die van Steven Van De Vreede staat nog op mijn netvlies gegrift, in eigen strafschopgebied vertrekken. Met de bal aan de voet een viertal spelers het nakijken geven en als toemaatje de doelman uitkappen en de bal in doel leggen. Drie doelpunten maakte hij toen, super Steven, in die wedstrijd.

 

Maar dan de ommekeer na een uur spelen, 1-4 was nog geen ramp . Wel dat we vanaf toen alles weggaven, weg organisatie, weg duelkracht en bijna geen enkele pas kwam nog aan. Niets lukte nog, Tom zag het gebeuren en begon te wisselen, niets hielp echter. Er was nog even de kans om de wedstrijd te laten kantelen, bij 3-4 kreeg KFCT een penalty. Maar die werd spijtig genoeg in de tribune geschoten. Het bleef bibberen tot het einde, je zag het gebeuren. Iedere aanval van de thuisploeg zat de schrik erin, niemand kreeg de bal weg of kon hem in de ploeg houden. In de 89’ werd het 4-4, en iedereen was er van overtuigd als deze wedstrijd tien minuten langer had geduurd zou Wijgmaal de volle buit thuis hebben gehouden.

 

Na het affluiten van de wedstrijd en het afsluiten van mijn verslag op Radio TOS ging ik richting de kleedkamers. Trainer Tom Moons zat onder een hard spelende luidspreker in de staantribune naast de kleedkamers. Een hoopje ellende, doffe ogen,tranen stonden erin. Net niet huilen, maar innerlijk een gebroken man. Normaal doen we dan een babbel met Tom, maar dat was toen niet aan de orde. Ook  de andere mensen van onze trainersstaf wisten zich geen houding te geven,  ongeloof , twijfel, woede en onmacht maakte zich van hen meester. We lieten het nog een twintigtal minuten over ons heengaan en gingen nog een schouderklop geven aan Tom. Een troostend woord en weg waren we, met een ontzettend leeg gevoel. Het was net of we hadden die avond het kampioenschap verloren,  en het seizoen was amper begonnen. Voetbal een feest, jawadde, van de hemel naar de hel in een wedstrijd.

 

Het mooie echter is dat we nu zondagmiddag om 15.00 uur een herkansing krijgen. KFC Turnhout - Olympia Wijgmaal is voor mij en voor de meeste van ons, meer dan alleen maar een doordeweekse wedstrijd. De twee verloren punten, de kaakslag en vernedering, het gaat allemaal meespelen. We zetten ons in het Stadspark op het puntje van onze stoel en hopen op revanche . Niet meer of niet minder !